groter worden dan
de sterren die ik zie
de sterren zijn al lang niet meer
en niets is wat het lijkt
hoewel nog fonkelend als juwelen
zijn zij al lang gedoofd in een andere tijd
ik sta hier in diezelfde ruimte
en ik weet het roer moet om
mijn richting moet ik nog bepalen
want gedurende mijn reis
heb ik mijn koers al vaak verlegd
ik volg de kaarten die ik ken
vind steeds weer onbekend terrein
ik wordt ouder de wind neemt toe
de tijd krast lijnen in mijn huid
mijn oog wordt dof, ik zie niet helder
maar in mijn lijf klopt nog het hart
alsof ik jong en onbezonnen
nog maar pas het huis verliet
als een verloren zoon
die zijn mandaat verkregen heeft.
hier sta ik dan in een andere tijd
maar in dezelfde ruimte
zie de nacht verglijden tot een nieuwe dag
en weet mijn stad is hier niet blijvend
ook ik zal eens mijn eind bereiken
en alles wat ik weet of ben ,
en alles wat ik denk of ieder die ik heb bemind,
liefgehad heb of gekend
zal met mijn eigen dood
ergens verdwijnen in
dezelfde ruimte
voorbij de eeuwigheid
wat of waar deze ook maar mag zijn.
Ik hoop dan toch dat veelbesproken Licht te mogen zien
die Liefde zelf te aanschouwen.
waarop ik in mijn aardse leven
zo vaak stamelend en onbeholpen
mijn klein geloof bleef bouwen.
No comments:
Post a Comment