Geroerd

Geroerd

tot tranens toe

om het besef

van tijdelijkheid

dat mijn stad niet blijvend is

dat mijn adem eens zal stoppen

eens mijn hart stopt met te kloppen

al mijn weten en mijn kennen

al mijn liefde al mijn woorden

elke zucht  al wat  gesproken

zal vervluchten in de tijd

dat het vuur dat in me brand

zal doven in de eeuwigheid

Geroerd tot tranens toe

om het geloof

in eeuwigheid

dat na mijn laatste ademtocht

mijn God me op zal wachten

aan de overkant

van de rubicon de doodsrivier of

de glazen zee

Zijn hand me vast zal pakken

me zal leiden mee met Hem

naar een nieuw Jeruzalem

Geroerd tot tranens toe

om het moeten achterlaten

van wat mij zo lief is 

in dit leven

mijn geliefde en het kind dat werd gegeven

en het kind dat nooit meer kwam

niet verder dan herinnering

voordat het adem kreeg of licht in ogen

niet verder dan vermoeden van

Geroerd tot tranens toe

om het vleesgeworden woord

dat alles op zich nam

Geroerd tot tranens toe

van vreugde

Geest zet mij in vuur en vlam