Sunday, July 3, 2011

Boetpsalm








Wanneer ik eindelijk in de Spiegel kijk
ontwaar ik als in een beslagen ruit
De lijnen van het beeld van Christus
En schrik
Dat ik nog zo veel op Hem lijk




en in de kerkers van mijn ziel
Sla ik met een grote hamer
Het liefst dit beeld aan stukken
Omdat het mij te zeer, te scherp
 mezelf laat zien
zo gelijkend op mijn schepper
onbruikbaar in Zijn  koningkrijk



Het is die pijn die diep van binnen maakt
dat ik moet huilen
terwijl ik nader tot zijn Troon
Het is Zijn voor mij zo onverdiende Vaderliefde
Die maakt dat ik blijf dralen
als de zojuist naar huis teruggekeerde
maar o  zo verloren zoon



ik weet ik straf mijzelf misschien 
te hard en ondoordacht
en klopt mijn beeld van wat ik in de spiegel  zie
niet met de werkelijkheid
maar heeft Hij in zijn huis voor mij
toch nog een plekje toebereid.
Stiekem vertrouw ik daar nog op omdat ik weet
Dat eens beloofd altijd beloofd is
Misschien komt dus mijn oordeel gewoon net iets te vroeg
Ach als ik daar mag wachten bij de drempel,tot het tijd is,
in de lichtkring. . . . 















Dan is dat mij. . .
al mooi genoeg








No comments:

Post a Comment